Ze geben me geen vreugde meer!
Toonzaal 1
Christian Rohlfs (1849-1938) en Emil Nolde (1867-1956) hebben veel gemeen. Beiden zijn afkomstig uit Noord-Friesland. Hun artistieke loopbaan valt samen met de grote esthetische vernieuwingen rond de overgang van de 19e naar de 20e eeuw en met hun werken maken ze zich los van de academische conventies en tonen ze openheid en een verlangen naar experimenteren. Als uitgesproken individualisten ontwikkelen ze moderne uitdrukkingsvormen, waardoor ze tot de belangrijkste vertegenwoordigers van het expressionisme worden gerekend. Ze werken beiden graag op papier en zijn ware meesters in het gebruik van waterverf. Ze kennen en bewonderen elkaar.
Het naast elkaar exposeren van Nolde en Rohlfs brengt echter ook een fundamenteel verschil aan het licht: beiden werden in het ‘Derde Rijk’ als ‘ontaarde’ kunstenaars geclassificeerd, maar Nolde was een overtuigd aanhanger van het nationaalsocialisme en hoopte met zijn kunst officieel te worden erkend. Na de oorlog schoonde hij zijn biografie op en gold hij lange tijd, net als veel van zijn medekunstenaars, als slachtoffer van het regime.
Hoe brengen we de mens en zijn werk met elkaar in verhouding? Hoe moeten we kunst en kunstenaar vanuit onze historische kennis beoordelen? De tentoonstelling van werken uit de collectie van de Kunsthalle Emden, aangevuld met prachtige, in bruikleen afgestane stukken, begint met het stellen van deze vragen en nodigt de bezoeker uit kritisch over zijn eigen standpunt na te denken.
Het kunstenaarsduo Lotte Lindner & Till Steinbrenner ontwikkelt daarbij nieuwe werken als een poging tot een zowel subjectieve als emotionele benadering, in het bijzonder met betrekking tot het leven en werk van Nolde.
