Op basis van Norbert Jacques’ roman schiepen regisseur Fritz Lang en scenarioschrijver Thea Harbou met de film Dr. Mabuse, der Spieler – Teil I: Der große Spieler. Ein Bild der Zeit (1922) een meesterwerk van de Weimarrepubliek. Daarin wordt Berlijn voorgesteld als een modern Babylon, waarin het criminele genie uit de titel door een reeks misdaden probeert de Weimarrepubliek aan het wankelen te brengen. Hij manipuleert de beurs, laat vals geld drukken en hypnotiseert zijn tegenspelers in de gokpaleizen van de stad om hun geld te bemachtigen.
De film toont een tijdsbeeld van een samenleving die zowel politiek als maatschappelijk uiterst kwetsbaar is en maar al te gemakkelijk door een perfide schurk kan worden gemanipuleerd. De ondertitel ‘Spieler’ is voor meerdere interpretaties vatbaar: er klinkt zowel kansspeler, toneelspeler als poppenspeler in door, maar verwijst ook naar spelen als tijdverdrijf. ‘Ons bloed is moe, Herr von Wenk! We hebben hele bijzondere prikkels nodig om het leven te kunnen verdragen.’ zegt een gravin in Langs film. Oorden van vermaak werden juist ook door expressionistische kunstenaars steeds weer als thema gebruikt. Scènes uit danslokalen en koffiehuizen, variété- en theatervoorstellingen, casino’s en goktenten of jaarmarkten en circuspistes vormen in de politiek en maatschappelijk instabiele Weimarrepubliek geliefde motieven om de vlucht uit de dagelijkse sleur en uit de realiteit te illustreren, maar ook om het tragische en het vervreemdende te tonen.
Details over de film:
Dr. Mabuse, der Spieler I: Der große Spieler – Ein Bild der Zeit, 1922 (155 Minuten)
Regisseren: Fritz Lang
Script: Fritz Lang, Thea von Harbou
Productie: Erich Pommer
Productie bedrijf: Uco-Film GmbH, Berlin
Camera: Carl Hoffmann
Cast:
Dr. Mabuse: Rudolf Klein-Rogge
Cara Carozza: Aus Egede-Nissen
Gräfin Dusy Told: Gertrude Welcker
Staatsanwalt von Wenk: Bernhard Goetzke
Edgar Hull: Paul Richter
Spoerri: Robert Forster-Larrinaga
Georg: Hans Adalbert Schlettow
Pesch: Georg John
Karsten: Julius Falkenstein
Mabuses Dienerin Fine: Grete Berger
Tänzerin: Anita Berber
dicker Zuschauer: Edgar Pauly
Russin: Lydia Potechina
Hawasch: Karl Huszár-Puffy